ΡΑΠΤΙΚΗ
Ο ήχος μιας ραπτομηχανής είναι η ανάμνηση των παιδικών μου χρόνων, καθώς πήγαινα με την μητέρα μου στην μοδίστρα του χωριού μας να μου ράψει τα φορέματά μου. Ο χώρος μου φαινόταν μαγικός, με την μυρωδιά του καινούργιου υφάσματος και όλα της τα εργαλεία πάνω στον πάγκο. Όταν μεγάλωσα είδα ότι δεν έραβαν πια στην μοδίστρα, αλλά αγόραζαν έτοιμα ενδύματα, γιατί έτσι το ήθελε η μόδα.
Τώρα τελευταία όμως κάτι έχει αλλάξει. Η ραπτομηχανή δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο. Όλο και περισσότερες γυναίκες, γυρίζουν σ’αυτήν την ‘παλιομοδίτικη’ χειροτεχνία. Λίγο η οικονομική κρίση, λίγο η επιθυμία να ξεχωρίζουν, τις κάνει να χρησιμοποιούν την ραπτομηχανή και να χαίρονται αυτά που δημιουργούν με τα χέρια τους.
Όταν λοιπόν αλλάζουν οι συνθήκες, οι παλιές παραδοσιακές συνήθειες επανέρχονται. Τώρα πια όλο και περισσότερες γυναίκες , μεταποιούν μόνες τους τα ρούχα τους. Οι πιο πολλές μάλιστα είναι νέες μορφωμένες, καλλιεργημένες, ή πρόσφατα παντρεμένες, που χειρίζονται την ραπτομηχανή τόσο καλά όσο τον υπολογιστή τους ΚΕΝΤΗΜΑ Ομορφιά και πλούτος χαρακτηρίζουν τα Ελληνικά παραδοσιακά κεντήματα.
Ξεχωριστή θέση ,από εμπορικής και αισθητικής πλευράς κατέχουν οι ΣΤΑΥΡΟΒΕΛΟΝΙΕΣ ,τα ΚΟΦΤΑ (αζούρ,λευκαδίτικα),και τα ΛΑΣΕ. ΠΛΕΞΙΜΟ Ένα άψυχο κουβάρι κλωστής, μεταβάλλεται σε κάτι ζωντανό και χειροπιαστό.
Είτε γίνεται με το βελονάκι , είτε με τις βελόνες , τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά.